„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich – napisała wtedy.

Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec.

Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła.

Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim  Różaniec Dziewicy Maryi ogłosił ROK RÓŻAŃCA (od października 2002 r. do października 2003 r.). Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, TAJEMNICE ŚWIATŁA, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli Żywe Róże składają się z 20 osób.

Każda modlitwa wymaga, aby modlić się o dobre rzeczy, tzn. o to co prowadzi nas do Boga oraz , aby modlić się dobrze, czyli z uwagą nakłaniać umysł, by trwał przy temacie modlitwy (walczyć z roztargnieniami), a także trwać przed Bogiem z ufnością,  wiarą i  pokorą. Specyfiką różańca jest odmawianie i rozmyślanie, równoczesne połączenie modlitwy ustnej z rozważanie Ewangelii. Papież Leon XIII w encyklice różańcowej „Iucunda semper” z 1894 r. uczy, że bez rozważania tajemnic nie ma Różańca.

 

W Naszej Parafii od wielu lat modlą się Róże Różańcowe. Ta modlitwa i jej zobowiązania przekazywane są z pokolenia na pokolenie (często z rodziców na dzieci). Powodem do powstawania nowych Róż Różańcowych były nawiedzenia obrazu Matki Bożej lub istotne wydarzenia w życiu Kościoła.

Ważne jest, aby opierając się na tej modlitwie rozwijać siebie, umacniać więź z Bogiem, wspierać duszpasterstwo i posługujących kapłanów oraz tworzyć prężną Wspólnotę.

Jest to także nasza odpowiedź na wezwania Maryi z różnych miejsc Objawień do modlitwy różańcowej o pokój, za Ojczyznę, za Kościół i w duchu pokuty.

W obecnym czasie Róże Różańcowe borykają się z brakiem nowych członków w miejsce tych, którzy odchodzą do Domu Pana. Brakuje też chętnych do tworzenia nowych wspólnot różańcowych.

 

W Parafii jest 10 Róż Różańcowych w tym 2 męskie i 1 matek modlących się za swoje dzieci

Spotkania Róż Żywego Różańca (zmiana tajemnic) odbywają się w pierwsze niedziele miesiąca 

W III niedziele miesiąca jest spotkanie z Kołami Żywego Różańca o g. 16.45 a następnie różaniec o godz. 17.15

 Na czele Róży Różańcowej stoi Zelatorka (Zelator), którzy koordynują tę modlitwę (comiesięczna wymiana Tajemnic Różańcowych pomiędzy członkami), organizują spotkania (np. Opłatek, adoracje w kościele, spotkanie dla Chorych) i utrzymują kontakt z Księdzem Opiekunem. U nas jest to ks. Proboszcz.

Pragnieniem Róż Różańcowych i ks. Proboszcza jest, aby ta Wspólnota rozwijała się, przybywało nowych Róż, abyśmy uwierzyli w potęgę Modlitwy Różańcowej i po zakończonym kiedyś życiu dostąpili chwały Zbawionych.

Osoby chcące przystąpić do Żywego Różańca, mogą zgłaszać się do ks. Proboszcza.

 

św. Jana M. Vianneya Proboszcza z Ars:

Jeśli ktokolwiek ma szczęście być członkiem Bractwa Różańca, to wówczas ma on na całym świecie braci i siostry, którzy modlą się za niego.